Merel en Fien in Zambia

Ongeveer 10 uur later stapten we het vliegtuig af in Zambia. Na een uur aanschuiven in een veel te warme luchthaven, hadden we ons visum op zak. Ons avontuur kon beginnen!
En wees maar zeker, avontuur ten volle! De eerste weken waren vooral zoeken… Hoe werkt alles hier? Wat zullen we eten? Waar gaan we wonen? Hoe ziet onze klas eruit? Wie zijn onze leerkrachten? Hoe zal de samenwerking verlopen? … Ondertussen hebben al deze vragen een antwoord gekregen. Alles verliep super!
Ons huisje was dik oké! Geen luxe vila, maar net genoeg plaats voor ons twee. We hadden zelfs al huisgenoten; meneer en mevrouw de salamander. Ja ’t was hier teen en tander.

 

Op school verliep alles vlot. De kids zwars super! De liefde ongelofelijk groot! Ook de leerkrachten vielen heel goed mee! We waren daar zo gelukkig alle twee.

Fien gaf samen met juf Fester les in het 1ste leerjaar. Wiskunde en taal zijn hier van groot belang. Optellen, aftrekken, lezen, letters leren, het lukte niet altijd van de eerste keren. Gelukkig had Fien dan een heel groot brain dat vol leuke games zit voor een spelletjesfestijn.
Merel werkte samen met juf Harriet en juf Florence aan een betere werking in de kleuterklas. Van 3 tot 6 jaar, alle kleuters zaten samen in een klas. Wiskunde, taal, wero, sociale studies en expressief arts. Alles kwam aan bod. Alleen hoekenwerk was daar niet zo ‘hot’. Tijd om daar verandering in te brengen. Ook merel ging zoeken in haar brain. Hoe maak je een leuk hoekenwerkfestijn. Ondertussen was het hoekenwerk al top! En onze ideeën die waren nog lang niet op!

 

De klassen waren hier niet voorzien van hopen materiaal. Al maakten ze hier wel veel kabaal. Gelukkig waren er nog de low cost materials. Flesjes, dozen of dopjes… met ieder materiaal maakten we een spel. Van flessenbowling tot letterpropjes.

Gelukkig hadden we toch ook wat geld met de snoepenverkoop. Daarmee kochten we toch al wat materialen. En verf… een grote hoop! Rood, geel, blauw of groen… Er was een hoop werk te doen. Onze klassen waren nogal vies. Het verven was gene pies! Een likje verf hier, een likje verf daar. De leerkrachten vonden het een wonderlijk gebaar. Na vier dagen verven waren we bijna aan het sterven.
Twee mooie klassen in de plaats en heel veel lachende snoeten. Zelfs de directrice kwam ons persoonlijk groeten.
De werking met de klasjuffen verliep goed! ’t Ja we toverden dan ook heel wat leuke spelletjes uit onze hoed.
De klasjuffen leerden heel veel bij en wij waren reuze blij! Ze zijn ons zo dankbaar voor al onze harde werk. Alleen altijd die ene vraag… Waarom gaan jullie niet naar de kerk?

Vrijdag 1 juni 2018. De dag… Om huiswaarts te keren!
Na het afscheid in de klas, beseften we het pas. Onze stage was gedaan en al snel kwam er een eerste traan. Nog een laatste knuffel van onze kleine afrikaantjes…. ’t Ja toen kwamen er wat meer traantjes.
Met een lach en een traan zijn we de laatste keer naar onze klas gegaan!
Het avontuur zat erop! En één ding is zeker: het was TOP!

 

Fien & Merel in Mkushi