Met drie lokale studenten, die Engels spraken op hun eigen manier, gingen we het avontuur aan. Met vallen en opstaan, onduidelijkheden en onverwachte wendingen heb ik heel hard genoten van de stage. Je leert leven in een ander ritme, andere samenlevingen met andere verwachtingen.
Na 3 maanden kan ik de Cambodjanen nog niet 100% vatten, ze zijn open en vriendelijk maar hebben hun eigen willetje. Wat ze dan willen of hoe ze het zien? Dat is niet altijd duidelijk. Heel knap om te zien hoe ze na de gebeurtenis in de geschiedenis toch zo opbouwen, 1/5 van de Cambodjanen is vermoord geweest onder leiding van Pol Pot. Voornamelijk intellectuelen, ik vroeg me vaak af hoe Cambodja zou geëvolueerd zijn moesten deze intellectuelen toch een steentje hebben kunnen bijdragen.
Een grote stap achteruit maar ze geven niet op, ze blijven opbouwen en hard werken. Ze moeten hard werken voor weinig geld. Vaak hebben bijvoorbeeld de tuk tuk chauffeurs maar 1 dag per maand vrij, je hoort ze niet klagen. De studenten volgen hun lessen vaak in een andere provincie dus zien hun familie om de maand of langer zelfs. Ze kiezen er zelf voor Engels bij te studeren, hiermee geraak je ver in Azië. Daarbij werken ze nog eens in een tankstation of ergens anders. Vrije dagen (het weekend) zoals wij kennen ze niet echt. Er is mooie fauna en flora en het land brengt vele verhalen met zich mee... .
