Een stage in het buitenland is iets dat heel lang in je lichaam blijft zitten. Je leert er dingen die je bijblijven voor de rest van je leven. De eerste week was voor mij nogal wazig. Alles komt op je af en het heeft even geduurd voor ik alles een plaats kon geven. Eenmaal alles een plaats had zag ik in dat drie maanden veel te weinig ging zijn voor wat ik zou willen bereiken. Ik ben beginnen filteren en ben geëindigd bij een focus op de Engelse taal.
De volgende stap was die focus een concrete invulling geven. Ik heb dat gedaan met twee projecten. Ik kon niet zomaar twee projecten opstarten. Ik moest ook nog checken of alles wat ik deed wel duurzaam was. Ik wilde iets ontwikkelen dat een eigen leven kon leiden wanneer ik weer op de vlieger naar huis zou stappen. De mensen daar hebben soms de neiging om in een onderdanige rol te kruipen. Ze gaan er van uit dat je alles al weet en nu alles daar gaat verkondigen. Het heeft even geduurd, maar na een tijdje heb ik ze uit die rol kunnen trekken en een samenwerking kunnen aangaan. Eenmaal ik ze meehad in het verhaal van een duurzame ontwikkeling, waren we vertrokken.
Om het kort te verwoorden heb ik als buitenstaander een aantal strategische zaden geplant en we hebben samen een aantal zaden geplant. Daarna hebben we samen voor de plantjes gezorgd en uiteindelijk hebben we alle vruchten kunnen plukken. Bij het kiezen van de zaden heb ik er ook op gelet dat het geen jaarlingen waren, maar zaden die jaar na jaar zullen blijven groeien.
