In de DR Congo voert VVOB een programma uit ter ondersteuning van het technisch landbouwonderwijs. Een belangrijk onderdeel van dit programma is de vorming van leerkrachten. In dit land staan de ‘Inspecteurs’ in voor de vorming en bijscholing van leerkrachten. Het VVOB-team praat met Joline Mukongo over hoe dit eraan toe gaat in de praktijk. Zij is een landbouwingenieur en leerkracht in de school van Isingu, één van de negen pilootscholen van het VVOB-programma. Joline Mukongo heeft zelf het geluk gehad om veel vorming te krijgen. Ze deelt de opgedane kennis en inzichten graag met haar collega’s.
"Ik draag zorg voor mijn persoonlijke ontwikkeling en kan zo ook bijdragen tot de persoonlijke ontwikkeling van anderen"
Hoe ik leerkracht ben geworden
Joline Mukongo is een oud-leerling van de school van Isingu waar ze nu zelf leerkracht is. “Het was mijn vader die me aanmoedigde om landbouw te studeren, eerder dan handel, wat mijn voorkeur had”, legt ze uit. “Mijn vader had een bescheiden boerderij en hij had mij nodig om moderne landbouwkennis te vergaren om de boerderij verder te moderniseren. Als leerkracht landbouw ben ik nu verantwoordelijk voor de keuzevakken van het derde tot het zesde jaar. Ik geef les in landbouw, plattelandsontwikkeling, topografie en teeltverbetering. Sinds mijn afstuderen sta ik reeds 15 jaar in het onderwijs. Ongeveer de helft van mijn vorming in deze periode kreeg ik in het kader van VVOB-programma’s.”
Vorming van collega’s
De school van Isingu is de enige school in de DR Congo die nauw betrokken is geweest bij twee verschillende VVOB-programma’s. “Ik heb het geluk gehad om deel te nemen aan alle vorming die de voorbije zes jaar werd aangeboden door de Inspectiediensten met steun van VVOB. Ik vond bijvoorbeeld de vorming in de competentiegerichte aanpak van lesgeven heel interessant en inspirerend.
Als leerkracht heb ik honderden leerlingen onderwezen in verschillende onderwerpen. Maar ik krijg nog het meest voldoening als ik mijn collega’s iets kan bijbrengen. Dit zijn er heel wat over de jaren heen. Ik schat dat ik ongeveer 170 collega-leraars heb gevormd, zowel van mijn eigen school als van andere scholen in de regio.
In ons lokaal netwerk wisselen we regelmatig kennis uit via feedbacksessies. Ik hou ervan om hierbij een leidende rol op te nemen. Mijn collega’s zijn fier op me.”
De kracht van samenwerking
“Ik ben ervan overtuigd dat de huidige samenwerking met mijn collega’s bijdraagt tot beter landbouwonderwijs in mijn provincie. Dus heb ik ook geen spijt van mijn keuze om landbouwkundige te worden want ik voel me een nuttig lid van mijn gemeenschap. Mijn collega’s appreciëren mijn bereidheid om mijn kennis met hen te delen. Onze schooldirectie ziet me als een belangrijke medewerker en als iemand die een voortrekkersrol opneemt.
Ik ben ook heel tevreden over het feit dat ik veel meisjes kan inspireren om landbouwkundige te worden. Elk jaar komen er meer meisjes naar onze school in Isingu. De meesten onder hen kijken naar me op als een rolmodel en daar ben ik werkelijk fier op.”
